نود و پنجمین پست

نود و پنجمین پست من تو وبلاگ بابابزرگه (Link) طبق عادت باز یک داستان کوتاه هست. نوشتن تو وبلاگ یه حس خاصی داره... وقتی شروع کردی دیگه نمی تونی ترکش کنی... هر چند خیلی ها رفتن مثلا خود من چند بار به اونجا رسیدم که بگم بای برا همیشه اما نشده...

لطفا فقط در مورد داستان پیام بگذارید برای حرفهای دیگر می توانید از پست الکترونیک استفاده کنید.
اینو اول خسرو (Link) مد کرد. اول فکر می کردم چقدر خسیسه این خسرو ...خب بذار یکی هم کامنت الکی بذاره اما دیدم حق داره... یه جورایی بده که نوشته ای رو نخونده اظهار نظر کنیم...
فکر می کنم الان که بیش از سه سال از شروع بلاگ نویسی در ایران می گذره. وقت اون رسیده باشه که....
باقی شو نمی گم چون قرار نیست اینجا موعظه کنم...

Best regards